Rehabilitasyon Merkezlerindeki Zorluklar
Rehabilitasyon merkezlerinin sistemlerine bakıldığında çalışma şartları zor.fakat alışılmayacak kadar değil. günlük 8 seans derse girmek, 10-15-20 dk. aralar ile derslere girmek.bunların yanında yapılması gereken zorunluklukları(bep hazırlam günlük aylık plan yapma vs.) da bunlara eklersek insanı gerçekten yoran bir sistem ortaya çıkıyor.
bazen gün geliyor bugün çok yoruldum dediğim zamanalr oluyor. gün geliyor 4. seanste pilimin bittiğini düşünüyorum.fakat etkinlikleri planları ve yapılacakları öyle bir rutine bağladım ki.bu rutinin işleyişine öğrencide alıştıktan sonra bazen ben birşeyler yapmadan kendi kendine işleniyor dersler.
fakat aylık 6 veya 10 saatlik sınırlama günlük 40 dakika ders süresi iki ders arasının kısa olması gibi kısıtlamalar bazen yapılması uygun olan şeyleirn yapılmamasına neden oluyor.
bütün bunlara rağmen bütün bu kısıtlamara rağmen çocuklarda var olan gelişmeler en büyük sevincim. onların mutlu ve birşeyleri başardıklarını görmek en iyi moral.ailelerinden duyulan iki güzel laf gün içinde yaptıklarını anlatan kısa bir öykü iki ders arasındaki en iyi dinlenme molası gibi geliyor bazen.
herşeyin çocuklar için olduğunu düşündüğüm zaman ne 15 dk. ara beni yıldırıyor. ne 40 dk lık kısa ders süresi yapılacakların önemini düşürüyor.biz özel eğitimciyiz ve özel eğitimin gerektirdiği tüm işleri yapmayı kendimize bir borç bilmeliyiz.kimi zaman kusmuk temizlemek, kimi zaman çocuğun altını temizlemek. bunlar bir özel eğitimciyi ne tiksindirir ne yıldırır. dedim ya herşey çocuklar için onların birşeyler başardığını görmek için, onların bağımsız olarak kendi ihtiyaçlarını başarabildiklerini görmek için.
tüm güzellikler sizinle olsun efendim. Özel Gereksimli Breylere sahip olan AİLELER sanmasınlarki yalnızlar. onların arkasında yardım etmeyi bekleyen, çocuklarının gelişimi için elinden geleni yapmaya hazır özel eğitimciler var, kendini çok iyi geliştirmiş özel eğitime gönül vermiş eğitimciler var.
sevgi ve saygılarımla.
bazen gün geliyor bugün çok yoruldum dediğim zamanalr oluyor. gün geliyor 4. seanste pilimin bittiğini düşünüyorum.fakat etkinlikleri planları ve yapılacakları öyle bir rutine bağladım ki.bu rutinin işleyişine öğrencide alıştıktan sonra bazen ben birşeyler yapmadan kendi kendine işleniyor dersler.
fakat aylık 6 veya 10 saatlik sınırlama günlük 40 dakika ders süresi iki ders arasının kısa olması gibi kısıtlamalar bazen yapılması uygun olan şeyleirn yapılmamasına neden oluyor.
bütün bunlara rağmen bütün bu kısıtlamara rağmen çocuklarda var olan gelişmeler en büyük sevincim. onların mutlu ve birşeyleri başardıklarını görmek en iyi moral.ailelerinden duyulan iki güzel laf gün içinde yaptıklarını anlatan kısa bir öykü iki ders arasındaki en iyi dinlenme molası gibi geliyor bazen.
herşeyin çocuklar için olduğunu düşündüğüm zaman ne 15 dk. ara beni yıldırıyor. ne 40 dk lık kısa ders süresi yapılacakların önemini düşürüyor.biz özel eğitimciyiz ve özel eğitimin gerektirdiği tüm işleri yapmayı kendimize bir borç bilmeliyiz.kimi zaman kusmuk temizlemek, kimi zaman çocuğun altını temizlemek. bunlar bir özel eğitimciyi ne tiksindirir ne yıldırır. dedim ya herşey çocuklar için onların birşeyler başardığını görmek için, onların bağımsız olarak kendi ihtiyaçlarını başarabildiklerini görmek için.
tüm güzellikler sizinle olsun efendim. Özel Gereksimli Breylere sahip olan AİLELER sanmasınlarki yalnızlar. onların arkasında yardım etmeyi bekleyen, çocuklarının gelişimi için elinden geleni yapmaya hazır özel eğitimciler var, kendini çok iyi geliştirmiş özel eğitime gönül vermiş eğitimciler var.
sevgi ve saygılarımla.
Yorumlar